Horozların tavukların
Atların hep
Bir evi var.

Neden Yok
Bir Evi
Yıldızların ?

Fazıl Hüsnü Dağlarca

350D + 10-20 Sigma + Polarize ile raw kaydedildi. Gün batımında Çamlıdere Barajı’ndan bir kesit.  Gün batmış ve Tarık Yurtgezer’in ifadesi ile ‘sihirli saatler’ başlamıştı. Gözün göremediği, belki bazen makinenin ancak uzun pozlama ile kaydedebildiği gizli bir manzarayı fotoğraf diye almıştım makineye. Sihirli saatler ufka kızıllığını vermiş, gökyüzü maviden koyu laciverte, uzaya doğru uzanmıştı. Güzel bir gün batımıydı ama bulutlara dair doğru zamanda orada değildim. Bulutsuz gökyüzü olur muydu hiç?

Kara parçasının üzerine serpilmiş bir kaçı dışında bizimkiler ortada yoktu. Şöyle kızıla boyanmış bulutlu bir günde burada olsaydım dedim, ama olanla da yetindim. Gökyüzü çok boş kalmıştı, yeryüzünde ise gölde gökyüzünden düşen hafif bir yansıma vardı. Gökyüzündeki lacivert üst noktalarda iyice siyaha gitmekteydi. Burada bulutlar yoksa  o halde yıldızlar mı olmalıydı. Bu düşünceler beni sonuçta eldeki bu kolaj çalışmaya yönlendirdi. Aslında koleksiyonumdan bulut ekleyebilir ve kızıl bir boyama da yapabilirdim, uzay fikri daha ağır bastı.

Photoshop’ta öncelikle; level ve kontrast ayarlarını yapıp, ufuk çizgisi üzerinde uzanan kızıl lekeyi artırmak için, tıpkı gün batımında çekim sırasında filtre kullanıyor gibi Ps’de degrade(gradient) filtreler hazırladım. Bu şekilde istediğim tonlar üzerinde degrade(gradient) katmanlar ile ufuk çizgisi üzerinde kontroller yapabildim.

Uygun bir tadda bu işlemi sonlandırdım. Şimdi iş kolaj çalışmasına gelmişti, internette bulduğum bir Nasa görüntüsünü üst ve altta kullandım, bunun için ayrı bir katmanda serbest seçim aracı(lasso) ve seçim yumuşatma(feather) ile yumuşak seçilip koparılmış gökyüzü görüntüsünü üste yerleştirdim. Madem gökyüzünün yansıması göle düşmüştü o halde yıldızlarda daha silik bir şekilde göle düşmeliydi. Aynı görüntüyü ters çevirip gölü maske olarak kullandım ve bu maske içerisine yeni bir katmanda görüntüyü tekrar yerleştirdim. Son aşamada, yıldızlara ait katmanların taşma ve sert kenarlarını yumuşatılmış silme aracı ile temizledim. Artık fotoğraf değil bir foto kolaj olmuştu ama o bulunduğum yerdeki hislerimin görüntüsü ancak böyle keyif vermişti.

Deniz Tokay

Afsad Kontrast Dergisi, Mayıs – Haziran 2012, 29. sayıda yayınlanmıştır