Dere tepe dağ yayla gezerken, insanlara rastlarım, bakarım hiç bir şeyleri yok gibi dururlar. Görürüm; ikram diye her şeylerini verirler. Kim olduklarını demezler. Bir makam ve mevki yoktur dillerinde. Onlarla geçirdiğim zamanlarda içim huzur ve güven dolar. Adlarını bile bilmem ama hep güzel tadlar bırakırlar yüreğimde.

Sonra şu kocaman şehirlere gelirim. Tipler ve şekiller, bakarım her şeyleri var gibi dururlar. Habire kim oldukları, ne aldıkları, ne alacakları vardır dillerinde. Habire bir şey göstermek bir şekilde görünmek derdindedirler. Ne olacaklarını konuşurlar sürekli ve başkalarının ne olamadığını. Kimin gözünde nasıl göründükleri kimin dilinde nasıl dile geldiklerini dert ederler. Anlarsın aslında hiç bir şeyleri yoktur ve hiç bir şey olamamışlardır.

Deniz Tokay – 19.08.2014 – Ankara