söyle kaç para eder özgürlüğüm,
yüzüme çarpan serin rüzgar,
ve gün ışığı,
güzel bir gün batımı,
yüreğime düşen sevdiğim,
kaç para …

Dere tepe dağ yayla gezerken, insanlara rastlarım, bakarım hiç bir şeyleri yok gibi dururlar. Görürüm; ikram diye her şeylerini verirler. Kim olduklarını demezler. Bir makam ve mevki yoktur dillerinde. Onlarla geçirdiğim zamanlarda içim huzur ve güven dolar. Adlarını bile bilmem ama hep güzel tadlar bırakırlar yüreğimde.

Ben hayatımın en keskin kokulu papatyalarını yüksek dağların zirvesinde buldum. Zor yerlerin bu fertlerinin biri bir demet gibi.

hayata dair çok esaslı sorularmış;
neciyiz, nereden geldik, nereye gidiyoruz.
gelip geçen nesneler olmaktan öte anlamımız,
yıldız tozları madde esasımızın biz olarak anlamlı bir araya gelişi neden,
neden bu tozlar sen kimsin sorusuna hep bir ağızdan ben diye yanıt veriyorlar.
toz olacaksam ben niye varım .
niçişte öylesine mi ?

Ortalığı bürüdüğü zaman geceye,
Geçip giden geceye,
Karanlığı çöktüğü vakit geceye,
Geceye ve içinde topladıklarına,
Gece bizi örten bir elbise,
Göğün gecesi karanlık, ışığı çıkmış karanlık,
Ne güneş aya yetişebilir,
Ne de gece gündüzü geçebilir.